„Charlie, samotny kuguar” (ang. Charlie, the Lonesome Cougar) w reżyserii Winstona Hiblera to jeden z fabularnych filmów o zwierzętach z cyklu „Wspaniały świat Walta Disenya” (nadawanych w latach 90. przez Telewizję Polską).
Tytułowy kuguar to synonim pumy (zwanej w Stanach Zjednoczonych „lwem górskim”, chociaż z lwem nie ma nic wspólnego poza tym, że oba gatunki należą do rodziny kotowatych). Wyróżniamy sześć podgatunków tego drapieżnika, z czego jeden wyginął. Obszar jego występowania to Ameryki Północna i Południowa.
Pumy charakteryzuje płowe umaszczenie i bardzo wydłużone ciało oraz długi ogon. Znane są z atakowania zdobyczy od tyłu, zwykle skacząc jej na plecy.
„Charlie, samotny kuguar” to opowieść o pumie znalezionej jako osierocone kocię (matkę zabił myśliwy) przez pracownika tartaku o imieniu Jess, który zabiera ją do domu i odchowuje na smoczku. Ponieważ Charlie (bo takie otrzymuje imię, a właściwie Charlie Wesołek) nie chce zostawać sam w domu, jego opiekun zabiera go ze sobą do pracy, co staje się oczywiście powodem wielu perypetii.
Miejscem akcji są lasy północno-zachodniego wybrzeża Oceanu Spokojnego, a dokładniej Góry Kaskadowe.
Podobnie jak w innych fabułach tego typu, akcja skupia się głównie na interakcjach międzygatunkowych. Tutaj widzimy (oprócz pum) szopa pracza, młodego liska, kunę, niedźwiedzia baribala z młodym oraz (jak zostaje podkreślone w filmie) niedźwiedziego „marudnego kawalera” i królika.
W scenie na farmie obserwujemy dojenie krowy i trzy koty domowe, oczekujące na swoją porcję mleka, którą mleczarz strumieniami kieruje po kolei w stronę każdego zwierzaka. Ich imiona to: Chico, Rocco i Chester.
Jednak zwierzęciem, z którym Charlie ma najwięcej nieprzyjemnych interakcji, jest foksterier o imieniu adekwatnym do zawodu wykonywanego przez jego pana – Chainsaw (czyli „piła łańcuchowa”). Pies stresuje dużego kota, a ich gonitwy powodują spustoszenie i prawdziwy zamęt wśród drwali.
Oglądając film po latach, jak to często bywa przy tego typu produkcjach, krytycznie podchodzę do scen ukazujących nietypowe dla zwierząt zachowanie. Tutaj puma jest zmuszona balansować i iść po pniu drzewa szybko obracającym się w wodzie, rywalizując przy tym w popularnej wśród drwali rozrywce.
Poza tym Charlie płynie na balu drzewa przez kanał do spławiania drewna, w którym nurt jest dość bystry. Tutaj widzimy jego punkt widzenia (stojącego na balu kota) i zawroty głowy po tym, jak z niego zeskoczył (co symuluje szybki ruch kamery obracanej o 360 stopni).
Ponieważ głównym odbiorcą filmu są dzieci, film antropomorfizuje zwierzęta: Charlie szuka żony, świetnie się bawi wśród ludzi, często są przytaczane jego myśli. Na szczęście zakończenie filmu, kiedy to jego opiekun zwraca pumie wolność, pokazuje, gdzie znajduje się miejsce dzikich zwierząt i zaciera trochę wykreowany wcześniej obraz pumy jako zwierzaka domowego, przysparzającego masę kłopotów, ale jednak traktowanego jak duże dziecko. Co ciekawe, dojrzewanie Charliego zbiega się w czasie ze znalezieniem partnerki przez Jessa. Do tej pory obaj czuli się mniej samotni dzięki swojemu towarzystwu. Teraz i człowiek, i kot odnaleźli swoje drugie połówki, a zwierzę znowu w pełni może realizować swoje gatunkowe potrzeby.
Comments